انواع بیماری التهاب روده، علت و روشهای درمان

بیماری التهابی به مجموعه گسترده ای از بیماریهای عفونی روده اطلاق میشود. که شایع ترین انواع شامل کولیت اولسراتیو و بیماری کرون است. این بیماری ها با علائمی مثل   اسهال، خونریزی مقعدی، درد شکم، خستگی و کاهش وزن مشخص می شوند.

به گزارش خبرگزاری آنا؛ بیماری التهابی به مجموعه گسترده ای از بیماریهای عفونی روده اطلاق میشود. که شایع ترین انواع شامل کولیت اولسراتیو و بیماری کرون است. این بیماری ها با علائمی مثل   اسهال، خونریزی مقعدی، درد شکم، خستگی و کاهش وزن مشخص می شوند.

برای برخی افراد، IBD فقط یک بیماری خفیف است و برای برخی دیگر این عارضه، این یک وضعیت ناتوان کننده است که می تواند منجر به عوارض تهدید کننده زندگی شود. در ادامه به بررسی کامل این بیماری؛ علت ها، علائم و نیز روشهای درمان می پردازیم :

بیماری التهابی روده (IBD) چیست؟

بیماری التهابی روده (IBD) اصطلاحی است که اختلالات مربوط به التهاب طولانی مدت (مزمن) بافت های دستگاه گوارش را توصیف می کند.

 انواع IBD عبارتند از:

• کولیت زخمی. این وضعیت شامل التهاب و زخم در امتداد پوشش روده بزرگ (کولون) و راست روده است.
• بیماری کرون : این نوع IBD با التهاب پوشش داخلی دستگاه گوارش مشخص می شود که اغلب می تواند لایه های عمیق تر دستگاه گوارش را درگیر کند. بیماری کرون بیشتر روده کوچک را درگیر می کند. با این حال، می تواند روده بزرگ و به طور غیر معمول، دستگاه گوارش فوقانی را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

علائم

علائم بیماری التهابی روده بسته به شدت التهاب و محل وقوع آن متفاوت است. علائم ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشد. احتمالاً دوره‌هایی از بیماری فعال و به دنبال آن دوره‌های بهبودی خواهید داشت.

علائم و نشانه هایی که هم در بیماری کرون و هم در کولیت اولسراتیو مشترک هستند، عبارتند از:

• اسهال
• خستگی
• درد و گرفتگی شکم
• خون در مدفوع  
• کاهش اشتها
• کاهش وزن ناخواسته

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر تغییر مداوم در عادات روده خود را تجربه کردید یا اگر هر یک از علائم و نشانه های بیماری التهابی روده را دارید، به پزشک مراجعه کنید. اگرچه بیماری التهابی روده معمولا کشنده نیست، اما یک بیماری جدی است که در برخی موارد ممکن است باعث عوارض تهدید کننده زندگی شود.

علت

علت دقیق بیماری التهابی روده ناشناخته باقی مانده است. در گذشته پزشکان رژیم غذایی و استرس را علت این بیماری می دانستند، اما اکنون پزشکان می‌دانند که این عوامل ممکن است تشدید کننده باشند، اما علت IBD نیستند.

یکی از دلایل احتمالی اختلال در عملکرد سیستم ایمنی است. هنگامی که سیستم ایمنی بدن سعی می کند با یک ویروس یا باکتری مهاجم مبارزه کند، یک پاسخ ایمنی غیر معمول باعث می شود که سیستم ایمنی به سلول های دستگاه گوارش نیز حمله کند.

 چندین جهش ژنی با IBD مرتبط است . به نظر می رسد وراثت نیز در این که IBD در افرادی که اعضای خانواده مبتلا به این بیماری را دارند شایع تر است. با این حال، اکثر افراد مبتلا به IBD این سابقه خانوادگی را ندارند.

عوامل خطر

• سن :  اکثر افرادی که به IBD مبتلا می شوند قبل از 30 سالگی تشخیص داده می شوند. اما برخی افراد تا 50 یا 60 سالگی به این بیماری مبتلا نمی شوند.
• نژاد یا قومیت : اگرچه IBD در افراد سفیدپوست شایع تر است، اما در هر نژادی ممکن است رخ دهد. موارد در سایر نژادها و قومیت ها نیز رو به افزایش است.
• سابقه خانوادگی : اگر یکی از بستگان نزدیک - مانند والدین، خواهر و برادر یا فرزند - مبتلا به این بیماری باشد، در معرض خطر بیشتری قرار دارید.
• سیگار کشیدن : سیگار کشیدن مهمترین عامل خطر قابل کنترل برای ابتلا به بیماری کرون است.
• سیگار ممکن است به پیشگیری از کولیت اولسراتیو کمک کند. با این حال، مضرات آن برای سلامتی کلی بیشتر از هر مزیتی است و ترک سیگار می تواند سلامت عمومی دستگاه گوارش شما را بهبود بخشد و همچنین فواید بسیاری دیگر برای سلامتی به همراه داشته باشد.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی : اینها عبارتند از ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم (Aleve)، دیکلوفناک سدیم و … این داروها ممکن است خطر ابتلا به IBD را افزایش دهند یا بیماری را در افراد مبتلا به IBD  تشدید کنند .

عوارض

کولیت اولسراتیو و بیماری کرون دارای برخی عوارض مشترک و برخی دیگر مختص به هر بیماری هستند. عوارضی که در هر دو حالت یافت می شود ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آبسه مقعد : آبسه پری آنال یک توده جوش مانند پر از چرک است که در نزدیکی مقعد، رکتوم یا ناحیه پرینه (فضای بین اندام تناسلی و مقعد) یافت می‌شود. این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از غدد مقعد مسدود و عفونی شود. چرک و مایع در غده مقعد جمع می‌شود و نتیجه آن یک آبسه بسیار دردناک در اطراف مقعد شما (سوراخ باسن) است.

• انسداد روده. بیماری کرون ضخامت کامل دیواره روده را تحت تأثیر قرار می دهد. با گذشت زمان، قسمت هایی از روده می تواند ضخیم و باریک شود، که ممکن است جریان محتویات گوارشی را مسدود کند.
• فیستول. گاهی اوقات التهاب می تواند به طور کامل از طریق دیواره روده گسترش یابد و فیستول ایجاد کند. فیستول  یک اتصال غیر معمول بین قسمت های مختلف بدن است. فیستول های نزدیک یا اطراف ناحیه مقعدی (پری آنال) شایع ترین نوع هستند. اما آنها همچنین می توانند در داخل یا به سمت دیواره ناحیه شکم ایجاد شوند.

تشخیص 

روشهای تشخیص این بیماری به این شرح است : 

• آزمایش کم خونی یا عفونت : پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی کم خونی، وضعیتی که در آن گلبول های قرمز کافی برای حمل اکسیژن کافی به بافت های وجود ندارد، یا برای بررسی علائم عفونت ناشی از باکتری یا ویروس پیشنهاد کند.
• آزمایش مدفوع : ممکن است لازم باشد نمونه مدفوع تهیه کنید تا پزشک  بتواند خون یا موجودات مخفی مانند انگل ها را در مدفوع آزمایش کند.
• کولونوسکوپی : این روش معاینه به پزشک اجازه می‌دهد تا کل روده بزرگ را با استفاده از یک لوله نازک، منعطف و دارای دوربین مشاهده کند. در طول این روش، نمونه های کوچکی از بافت (بیوپسی) ممکن است برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی گرفته شود. بیوپسی راهی برای تشخیص IBD در مقابل سایر اشکال التهاب است.
• سیگموئیدوسکوپی : پزشک از یک لوله باریک، منعطف و روشن برای بررسی رکتوم و سیگموئید، آخرین بخش روده بزرگ استفاده می کند.  
• آندوسکوپی فوقانی در این روش، پزشک از یک لوله باریک، منعطف و روشن برای معاینه مری، معده و قسمت اول روده کوچک (اثنی عشر) استفاده می کند. 

درمان التهاب روده

هدف از درمان بیماری التهابی روده کاهش التهابی است که باعث ایجاد علائم و نشانه‌ها در روده می‌شود. در بهترین حالت، این ممکن است نه تنها به تسکین علائم، بلکه به بهبودی طولانی مدت و کاهش خطرات عوارض منجر شود. درمان IBD معمولاً شامل درمان دارویی یا جراحی است.

داروهای ضد التهاب

داروهای ضدالتهابی اغلب اولین قدم در درمان کولیت اولسراتیو هستند، معمولاً برای بیماری خفیف تا متوسط. داروهای ضدالتهاب شامل آمینوسالیسیلات‌ها مانند مسالامین (دلزیکول، رواسا و دیگران)، بالسالازید (کولازال) و اولسالازین (دیپنتوم) است.

استروئیدها علاوه بر ضد التهابی، سرکوب کننده سیستم ایمنی نیز هستند. اینکه کدام دارو را مصرف می کنید، بستگی به ناحیه روده بزرگ دارد که تحت تاثیر قرار گرفته است.

https://www.pishkhan.com/article/284

فیستول مقعدی را بدون جراحی درمان کنید!

قبل از توضیح درمان فیستول مقعدی با لیزر بدون عوارض، بیایید نگاهی به توضیحات گوناگون حول فیستول مقعدی، آبسه مقعدی، علائم و دلایل بروز این بیماری و بهترین روش های درمان مدرن بیاندازیم.

فیستول مقعدی چیست؟

فیستول مقعد در واقع یک کانال کوچک است که بین انتهای روده و پوسته نازک نزدیک به مقعد (جایی که مدفوع از بدن خارج می شود) ایجاد می‌شود. معمولا عفونت، اصلی ترین عامل ایجاد فیستول شناخته می‌شود و مجرای ایجاد شده توسط این بیماری پر از چرک و عفونت می‌باشد. اگر عفونت آبسه مقعدی درمان نشود به فیستول منجر خواهد شد.

علت بروز این عارضه

اکثر فیستول‌های مقعدی پس از آبسه مقعد ایجاد می شوند. اگر آبسه مقعدی به درستی درمان نشده و چرک آن تخلیه نشود، به احتمال بسیار زیاد بلافاصله دچار فیستول می شوید. 

علل غیر معمول شیوع : 

- بیماری کرون 
 زمانیکه دستگاه گوارش انسان به مدت طولانی ملتهب می‌شود.
- دیورتیکولیت  
 عفونت ناشی از کیسه های کوچکی که قابلیت چسبندگی به دیواره های روده بزرگ (کولون) را دارند.
- hidradenitis suppurativa 
یک نوع بیماری پوستی که جهت درمان و بهبودی زمان طولانی مدتی لازم دارد و باعث ایجاد آبسه و زخم می شود.
- عفونت از طریق بیماری سل یا HIV
- عارضه جراحی در نزدیکی مقعد

جراحی فیستول با لیزر 

در بین روش های درمان فیستول مقعدی در تکنیک ریشه کن کردن فیستول مقعدی توسط لیزر عملا بیمار هیچ گونه دردی را حس نمی‌کند و از بین بردن توده به صورت کاملا ملایم از طریق انرژی لیزر صورت می گیرد.
در عمل لیزر جراح معمولا توسط میله ی نازک و مخصوصی (probe) که متشکل از فیبرهای انعطاف پذیر است، مسیر حرکت لیزر را کامل مشخص می کند و سپس توسط لیزر کربن مونو اکسید CO2، قسمت توده کاملا باز و برداشته می شود.

 به دلیل آسیب کمتر لیزر به بدن فرد نسبت به عمل جراحی فیستول با چاقو (روش سنتی)، بیمار به راحتی می تواند پس از گذشت چند روز کوتاه دفع مدفوع داشته باشد و به کارهای خود بپردازد.
البته مراجعه به یک پزشک مطمئن و مرکز معتبر در زمینه جراحی و لیزر، از مهم ترین فرایندهای درمان به شمار می‌آید. درمان فیستول با لیزر در کلینیک پایتخت توسط دکتر متخصص و حرفه‌ای و با استفاده از بروز ترین دستگاه‌های لیزر انجام می‌شود. این مرکز به عنوان یکی از بهترین کلینیک‌های لیزر درمانی در تهران شناخته می‌شود.

مزایای جراحی لیزر فیستول مقعد نسبت به روش سنتی جراحی 

بسته شدن کامل توده توسط عمل جراحی فیستول با لیزر یک شیوه ایمن و کاملا مؤثر برای درمان فیستول مقعد ترانسفرانتر است زیرا در این روش بیماری از ریشه از بین می رود. در صورتی که در مورد جراحی سنتی و باز ناحیه احتمال بازگشت بیماری تا حدودی وجود دارد.
به احتمال بسیار زیاد بعد از انجام عمل جراحی فیستول مقعد ، برای هفته اول ناراحتی شدیدی دارید. در صورتی که در عمل جراحی باز جهت تسکین درد نیاز به مسکن هایی مانند پاراستامول یا ایبوپروفن دارید. وقوع یبوست بعد از عمل باز نیز بسیار شایع است. در صورتی که توسط جراحی با لیزر وقوع این اتفاقات به حداقل می رسد.
انتقال هر گونه عفونت و آلودگی به بدن فرد توسط لیزر به هیچ عنوان وجود ندارد در صورتی که در جراحی باز این طور نیست.
عمل لیزر برای تمامی افرادی که دچار به فیستول مقعدی می شوند و حتی کسانی که دارای سن بالا و مشکلات دیابت ، کبد، کلیه و بیماران قلبی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنند امکان پذیر است.
بستری شدن در خانه به مدت چندین روز و عقب ماندن از کار به هیچ عنوان در جراحی لیزر فیستول وجود ندارد. یعنی شما می توانید از روز بعد از عمل لیزر به کار خود باز گردید. در صورتی که با انجام جراحی سنتی، فرد ملزوم به ماندن در خانه و استراحت مطلق به مدت چند روز است.
در آخر لازم به ذکر است که لیزر یکی از نوین ترین روش ها و دستاوردهای امروزه بشر در زمینه پزشکی است و متعاقبا استفاده از آن در درمان فیستول بدون هیچ گونه عوارض و بازگشت می باشد.

مشاهده سایر روش های درمان فیستول در تبیان

بررسی عوارض جراحی فیستول مقعد و احتمال عود مجدد آن

جراحی فیستول درمانی موثر برای این عارضه شناخته می شود، زیرا زخم این بیماری به ندرت بدون درمان های تهاجمی مانند جراحی درمان می شوند و برای بهبودی کامل نیاز به عمل جراحی دارد. جراحی فیستول بسته به نوع فیستول و محل ایجاد آن می تواند شامل روش های مختلفی مانند فیستولوتومی، استن، فلپ آدوانسمنت و پلاگین بیولوژیکی شود. اغلب این روش ها به صورت سرپایی انجام می شود و معمولا نیازی به بستری در بیمارستان ندارد، البته استراحت چندین روز پس از عمل می تواند در تسریع درمان موثر باشد.

عوارض جراحی فیستول چیست؟

عوارض جراحی فیستول شامل عوارض کوتاه مدت و بلند مدت است. عوارض کوتاه مدت بعد از عمل جراحی ظاهر می شوند و معمولاً در طی مدت کوتاهی نیز از بین میروند این عوارض عبارتند از :

• احتباس ادراری
• خونریزی شدید یا تخلیه از محل جراحی
• تشکیل لخته خون
• احتباس مدفوع
• درد
• عفونت

دسته ای دیگر از عوارض عمل فیستول ممکن است، برای مدت زمان بیشتری بماند و یا هرگز رفع نشود، این عوارض عبارتند از:

• تنگی مقعد
• عود مجدد فیستول
• بی اختیاری روده

عوارض بلند مدت فیستول در اثر وارد آمدن آسیب به عضله اسفنکتر ایجاد می شود، این عضله مسئولیت باز و بسته نمودن مقعد و کنترل خروج مدفوع و گاز روده را بر عهده دارد. در صورتی که مسیر فیستول از این عضله و یا اطراف آن عبور کند، حین انجام عمل جراحی امکان آسیب به این عضله و در نتیجه بی اختیاری و تنگی مقعد وجود دارد، به خصوص اگر حین عمل قسمتی از عضله قطع شود. البته امکان بروز عوارض جراحی فیستول در زنان و بیماران مبتلا به کرون بیشتر از سایرین است.

نقاهت بعد از عمل فیستول

پس از انجام عمل جراحی فیستول می توانید در همان روز اول پس از عمل و یا یک روز بعد از عمل از بیمارستان مرخص شوید. البته بهبودی کامل زخم به چند هفته زمان نیاز دارد. در این مدت می توانید با انجام راهکار هایی در خانه، سرعت بهبودی را افزایش دهید. برخی از این راهکارها عبارتند از :

• مراقبت از زخم و رعایت بهداشت برای جلوگیری از عفونت زخم
• انجام ورزش های منظم و سبک
• مصرف غذاهای غنی از فیبر و مایعات کافی
• استفاده از حمام سیتز

آیا فیستول بعد از جراحی دوباره عود می‌کند؟

در 7 الی 20 درصد موارد فیستول مجدداً عود می نماید، البته این درصد در روش های مختلفی جراحی که برای درمان فیستول استفاده می شود، متفاوت است به طور مثال امکان عود مجدد فیستول بعد از انجام روش فیبرین بیشتر از سایر روش ها می باشد. همچنین اغلب بیماران که  فیستول در آنها عود می کند، مجدداً نیاز به انجام عمل جراحی دارند. در نتیجه توصیه می کنیم برای جلوگیری از عود مجدد بیماری از روش قطعی و موثر مانند درمان با لیزر استفاده نمایید.

https://clinicdarman.com/